Can..

Dün dünde kaldı cancağımız, bugüne bakmak gerek..

İnsanın bir canı var derlerya hani değilmiş öyle, geçtiğimiz haftalarda anladım. Yeğen kardeşten, torun evlattan daha tatlıdır derler ya hani onu da çok iyi anladım ! Sadaka belayı musibeti korur ya da hafifletir derler ya hani, onu da içime mıh gibi kazıdım..

Gözyaşlarımı içime akıttım derler ya hani, onu bizzati yaşadım..

Canım kardeşim, bir yaşındaki yeğenimin annesi, göz ağrım, canparem.. ikinci canım..

Müjganım..

Bu yürek her atışında sanki bir onun için atarmış bir de benim için.. Bu yürek ondan önce bir yeğenim için atarmış bir onun için..

Kötü bir kaza ile belinde onu yatağa bağlayan üç kırık ile hayata gülerek devam eden, ablasına şükrün ve sabrın işte böyle olduğunu gösteren kalbimin, canımın gizli sahibiymiş meğer..

Bir yaşındaki yavrusunu kucağına aylarca alamayacağını bilse de, ihtiyaçları için otuzundan sonra bile bebek halleri gibi anneye muhtaç olsa bile of demeyerek, puf demeyerek şükreden bir kalba sahip güzel kardeşim benim..

O gecenin şokunu atlattığımı zanneden ben..! az evvel elim ayağım haftalar sonra bile boşalınca en iyisi buraya yazmak ve hepinizden dua istemek olduğunu düşündüm. Rabbim son altı aydır bize yaşattığı imtihanları ile ne güzel sorgulamalar yapıyor. Muvaffak olmayı nasip eylesin ve tüm hastalara içinde de benim kardeşime tez zamanda şifa lütfetsin..

Selam ve dua ile..